Για ποιες αναθυμιάσεις μιλάς, ρώτησα το Φιλαράκι τον Εαυτό μου μόλις εμφανίστηκε.
Για τις αναθυμιάσεις των συναισθημάτων σου.
Τι έχουν τα συναισθήματά μου. Χωρίς συναισθήματα η Ζωή δεν έχει νόημα.
Μιλώ για τα δηλητηριώδη συναισθήματα, τα αποδυναμωτικά, αυτά που σε αρρωσταίνουν και τα οποία χωρίζονται σε δύο είδη: Τα επιθετικά και τα παθητικά.
Ναι αλλά τα συναισθήματα μας τα «γεννούν» οι άλλοι, οι εξωτερικές καταστάσεις.
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Τους άλλους και τις εξωτερικές καταστάσεις δεν μπορείς και ούτε έχεις το δικαίωμα να τους αλλάξεις.
Οι εξωτερικές συνθήκες, είτε δημιουργούνται από ανθρώπους είτε από καιρικά φαινόμενα είναι μια κινούμενη άμμος. Αλλάζουν διαρκώς και ανεξέλεγκτα.
Αυτά που είναι στην απόλυτη κυριαρχία σου είναι τα συναισθήματα με τα οποία τις αντιμετωπίζεις.
Αυτό εννοούμε όταν λέμε , αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο άλλαξε τον εαυτόν σου;
Όχι ακριβώς γιατί τον κόσμο δεν μπορείς να τον αλλάξεις. Οι κοινωνίες και τα φαινόμενα έχουν τις δικές τους δυναμικές που ορίζονται από πολλές παραμέτρους.
Αυτό που μπορείς να αλλάξεις είναι «το μάτι σου που τις κοιτάζει», δηλαδή να αλλάξεις τις οπτικές, τις ερμηνείες σου πάνω στα φαινόμενα. Αλλάζοντας την οπτική σου αλλάζεις ταυτόχρονα και το συναίσθημα που σου δημιουργείται.
Για δώσε σε παρακαλώ κάποια παραδείγματα για να καταλάβω.
Ας πάρουμε ένα επιθετικό συναίσθημα , θυμός, και ένα παθητικό, στενοχώρια.
Κατ’ αρχήν είναι σημαντικό να ξέρεις πως ΚΑΙ τα δύο παράγουν το ίδιο δηλητήριο.
Το πρώτο το εκδηλώνεις, το δεύτερο το «καταπίνεις» αλλά το δηλητήριο είναι ίδιο.
Έχεις δημιουργήσει πολλούς αρμόδιους για να σου πουν ΠΩΣ να διαχειρίζεσαι αυτά και πολλά άλλα συναισθήματα αλλά μέχρι στιγμής η ανθρωπότητα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δεν βρήκε λύση μ’ αυτά τα συναισθηματικά απόβλητα και ξέρεις γιατί; Γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκε να ανακαλύψει και να ξεριζώσει τη ρίζα που τα δημιουργεί.
Και ποια είναι αυτή η ρίζα;
Η Εγωική Νοοτροπία.
Θυμώνω γιατί τα πράγματα δεν γίνονται όπως ΕΓΩ κρίνω πως πρέπει να γίνουν.
Στενοχωριέμαι γιατί κάποιος μου φέρεται έτσι όπως ΕΓΩ κρίνω πως δεν θάπρεπε να μου φερθεί.
Η Εγωική νοοτροπία είναι η μικρότητά σου, η ασημαντότητά σου κι’ ας γυαλίζει πολύ και σε κάνει να φαίνεσαι σπουδαίος.
Όταν αποφασίσεις να επανασυνδεθείς με τη Μεγαλοσύνη σου τότε όλα τα εξωτερικά φαινόμενα θα τα «λούζεις» με το Φως Της και αυτά θα μετουσιώνονται και από «τρομερές καταστάσεις» θα γίνονται απλά παιχνιδάκια μικρών παιδιών.
Τίποτα «τρομερό και κακό» δεν βρίσκεται έξω από σένα. Οι αναθυμιάσεις των συναισθημάτων σου δημιουργούν αυτές τις ψευδαισθήσεις.
Μα τι λες τώρα; Όταν οι άνθρωποι σκοτώνουν, κλέβουν και άλλα φρικτά;
Καθάρισε το Νου σου απ’ αυτό που εσύ ονομάζεις «φρίκη» και θα καταλάβεις πως όλ’ αυτά είναι νοητικά απόβλητα, ΣΚΙΕΣ του δικού σου Νου.
Με την Εγωική νοοτροπία εγκατέστησες στο Νου σου ένα θίασο σκιών που σου υπαγορεύει διαρκώς ρόλους φρίκης, απόγνωσης, τραγωδίας και λοιπών δηλητηρίων.
Δεν χρειάζεται να τρέχεις από αρμόδιο σε αρμόδιο να σου μάθει πώς να διαχειρίζεσαι τη μιζέρια, την ανασφάλεια , το φόβο, την απόρριψη, την κακομοιριά.
Όταν διαχειρίζεσαι κάτι του δίνεις λόγο ύπαρξης, του δίνεις υπόσταση.
Και τι προτείνεις;
Κατ’ αρχήν ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ πως σε «κυβερνούν» και σταμάτα να τα «ταίζεις», μην τους επιτρέπεις να σε αποδυναμώνουν γιατί δεν υπάρχουν, είναι ψευδαισθήσεις.
Πως μπορεί να γίνει αυτό σε δύσκολες εποχές σαν αυτές που ζούμε;
Ακριβώς αυτές είναι οι εποχές που επιβάλλουν να απελευθερωθείς από αυτούς τους «μπαμπούλες» που σε κοίμισαν επί αιώνες.
Σήμερα που τα εξωτερικά , κάλπικα, στηρίγματα καταρρέουν ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι να αντλήσεις από τα ανεξάντλητα αποθέματα της ανεκμετάλλευτης εσωτερικής σου δύναμης και αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει όταν επιτρέπεις να σε δηλητηριάζουν και να σε αποδυναμώνουν όλ’ αυτά τα συναισθήματα.
Eνεργοποίησε τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, τις ιδέες, τις εμπνεύσεις σου.
Δική σου είναι η νοοτροπία που τα δημιουργεί και μόνον εσύ, αλλάζοντας την εγωική σου νοοτροπία εξαφανίζεις το θίασο σκιών που εγκατέστησες στο Νου σου και τα «παιδιά του» δηλαδή τα αποδυναμωτικά και δηλητηριώδη συναισθήματα.
Νάστε ευλογημένοι
(γιουλι)
Για τις αναθυμιάσεις των συναισθημάτων σου.
Τι έχουν τα συναισθήματά μου. Χωρίς συναισθήματα η Ζωή δεν έχει νόημα.
Μιλώ για τα δηλητηριώδη συναισθήματα, τα αποδυναμωτικά, αυτά που σε αρρωσταίνουν και τα οποία χωρίζονται σε δύο είδη: Τα επιθετικά και τα παθητικά.
Ναι αλλά τα συναισθήματα μας τα «γεννούν» οι άλλοι, οι εξωτερικές καταστάσεις.
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Τους άλλους και τις εξωτερικές καταστάσεις δεν μπορείς και ούτε έχεις το δικαίωμα να τους αλλάξεις.
Οι εξωτερικές συνθήκες, είτε δημιουργούνται από ανθρώπους είτε από καιρικά φαινόμενα είναι μια κινούμενη άμμος. Αλλάζουν διαρκώς και ανεξέλεγκτα.
Αυτά που είναι στην απόλυτη κυριαρχία σου είναι τα συναισθήματα με τα οποία τις αντιμετωπίζεις.
Αυτό εννοούμε όταν λέμε , αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο άλλαξε τον εαυτόν σου;
Όχι ακριβώς γιατί τον κόσμο δεν μπορείς να τον αλλάξεις. Οι κοινωνίες και τα φαινόμενα έχουν τις δικές τους δυναμικές που ορίζονται από πολλές παραμέτρους.
Αυτό που μπορείς να αλλάξεις είναι «το μάτι σου που τις κοιτάζει», δηλαδή να αλλάξεις τις οπτικές, τις ερμηνείες σου πάνω στα φαινόμενα. Αλλάζοντας την οπτική σου αλλάζεις ταυτόχρονα και το συναίσθημα που σου δημιουργείται.
Για δώσε σε παρακαλώ κάποια παραδείγματα για να καταλάβω.
Ας πάρουμε ένα επιθετικό συναίσθημα , θυμός, και ένα παθητικό, στενοχώρια.
Κατ’ αρχήν είναι σημαντικό να ξέρεις πως ΚΑΙ τα δύο παράγουν το ίδιο δηλητήριο.
Το πρώτο το εκδηλώνεις, το δεύτερο το «καταπίνεις» αλλά το δηλητήριο είναι ίδιο.
Έχεις δημιουργήσει πολλούς αρμόδιους για να σου πουν ΠΩΣ να διαχειρίζεσαι αυτά και πολλά άλλα συναισθήματα αλλά μέχρι στιγμής η ανθρωπότητα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δεν βρήκε λύση μ’ αυτά τα συναισθηματικά απόβλητα και ξέρεις γιατί; Γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκε να ανακαλύψει και να ξεριζώσει τη ρίζα που τα δημιουργεί.
Και ποια είναι αυτή η ρίζα;
Η Εγωική Νοοτροπία.
Θυμώνω γιατί τα πράγματα δεν γίνονται όπως ΕΓΩ κρίνω πως πρέπει να γίνουν.
Στενοχωριέμαι γιατί κάποιος μου φέρεται έτσι όπως ΕΓΩ κρίνω πως δεν θάπρεπε να μου φερθεί.
Η Εγωική νοοτροπία είναι η μικρότητά σου, η ασημαντότητά σου κι’ ας γυαλίζει πολύ και σε κάνει να φαίνεσαι σπουδαίος.
Όταν αποφασίσεις να επανασυνδεθείς με τη Μεγαλοσύνη σου τότε όλα τα εξωτερικά φαινόμενα θα τα «λούζεις» με το Φως Της και αυτά θα μετουσιώνονται και από «τρομερές καταστάσεις» θα γίνονται απλά παιχνιδάκια μικρών παιδιών.
Τίποτα «τρομερό και κακό» δεν βρίσκεται έξω από σένα. Οι αναθυμιάσεις των συναισθημάτων σου δημιουργούν αυτές τις ψευδαισθήσεις.
Μα τι λες τώρα; Όταν οι άνθρωποι σκοτώνουν, κλέβουν και άλλα φρικτά;
Καθάρισε το Νου σου απ’ αυτό που εσύ ονομάζεις «φρίκη» και θα καταλάβεις πως όλ’ αυτά είναι νοητικά απόβλητα, ΣΚΙΕΣ του δικού σου Νου.
Με την Εγωική νοοτροπία εγκατέστησες στο Νου σου ένα θίασο σκιών που σου υπαγορεύει διαρκώς ρόλους φρίκης, απόγνωσης, τραγωδίας και λοιπών δηλητηρίων.
Δεν χρειάζεται να τρέχεις από αρμόδιο σε αρμόδιο να σου μάθει πώς να διαχειρίζεσαι τη μιζέρια, την ανασφάλεια , το φόβο, την απόρριψη, την κακομοιριά.
Όταν διαχειρίζεσαι κάτι του δίνεις λόγο ύπαρξης, του δίνεις υπόσταση.
Και τι προτείνεις;
Κατ’ αρχήν ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ πως σε «κυβερνούν» και σταμάτα να τα «ταίζεις», μην τους επιτρέπεις να σε αποδυναμώνουν γιατί δεν υπάρχουν, είναι ψευδαισθήσεις.
Πως μπορεί να γίνει αυτό σε δύσκολες εποχές σαν αυτές που ζούμε;
Ακριβώς αυτές είναι οι εποχές που επιβάλλουν να απελευθερωθείς από αυτούς τους «μπαμπούλες» που σε κοίμισαν επί αιώνες.
Σήμερα που τα εξωτερικά , κάλπικα, στηρίγματα καταρρέουν ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι να αντλήσεις από τα ανεξάντλητα αποθέματα της ανεκμετάλλευτης εσωτερικής σου δύναμης και αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει όταν επιτρέπεις να σε δηλητηριάζουν και να σε αποδυναμώνουν όλ’ αυτά τα συναισθήματα.
Eνεργοποίησε τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, τις ιδέες, τις εμπνεύσεις σου.
Δική σου είναι η νοοτροπία που τα δημιουργεί και μόνον εσύ, αλλάζοντας την εγωική σου νοοτροπία εξαφανίζεις το θίασο σκιών που εγκατέστησες στο Νου σου και τα «παιδιά του» δηλαδή τα αποδυναμωτικά και δηλητηριώδη συναισθήματα.
Νάστε ευλογημένοι
(γιουλι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου