“Από το εσωτερικό μονοπάτι μπορείς να οδηγηθείς στο σκοτάδι ή στο φως. Πρόσεξε τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά σου.
Αν αφήσεις το είναι σου να πάει προς σκοτεινές περιοχές, η αδράνεια του σώματος νικά στη μάχη και κυριαρχεί. Έτσι θα ανατείλουν αισθήσεις και εμφανίσεις πνευμάτων, δυνάμεων και αναμνήσεων. Από εκεί κατεβαίνεις όλο και περισσότερο. Εκεί βρίσκονται το μίσος, το παράδοξο, η κατοχή, η ζήλια, η επιθυμία του να παραμείνεις. Αν κατέβεις ακόμη περισσότερο θα κάνουν έφοδο η απογοήτευση, η μνησικακία, και όλα εκείνα τα όνειρα και οι επιθυμίες που έχουν προκαλέσει καταστροφή και θάνατο στην ανθρωπότητα.
Αν σπρώξεις το είναι σε φωτεινή κατεύθυνση, θα συναντήσεις αντίσταση και κούραση σε κάθε βήμα. Αυτή η κούραση της ανάβασης έχει ενόχους. Η ζωή σου βαραίνει, οι αναμνήσεις σου βαραίνουν, οι προηγούμενες πράξεις σου εμποδίζουν την ανάβαση. Αυτό το σκαρφάλωμα είναι δύσκολο εξαιτίας της δράσης του σώματος που τείνει να κυριαρχήσει.
Στα βήματα της ανάβασης βρίσκονται παράξενες περιοχές με καθαρά χρώματα και άγνωστους ήχους.
Μην αποφεύγεις τον εξαγνισμό που δρα σαν τη φωτιά και που τρομοκρατεί τα φαντάσματα του νου.
Αρνήσου την επίθεση και την αποθάρρυνση.
Αρνήσου την επιθυμία της φυγής προς περιοχές χαμηλές και σκοτεινές.
Αρνήσου την προσκόλληση στις αναμνήσεις.
Παρέμεινε εσωτερικά ελεύθερος, με αδιαφορία προς το όνειρο του τοπίου, με αποφασιστικότητα στην ανάβαση.
Το αγνό φως φωτίζει τις κορφές των ψηλών οροσειρών και τα πολύχρωμα νερά κατεβαίνουν ανάμεσα σε άγνωστες μελωδίες προς πεδιάδες και κρυστάλλινα λιβάδια.
Μη φοβάσαι την πίεση του φωτός που σε απομακρύνει από το κέντρο του κάθε φορά με μεγαλύτερη δύναμη. Ρούφηξε τη σα να ήταν ένα υγρό ή ένας άνεμος γιατί, σίγουρα, μέσα σ’ αυτή βρίσκεται η ζωή.
Όταν στη μεγάλη οροσειρά συναντήσεις τη χαμένη πόλη, πρέπει να ξέρεις την είσοδό της. Αλλά αυτό θα το ξέρεις τη στιγμή που ζωή σου θα έχει αλλάξει. Οι τεράστιοι τοίχοι της είναι γραμμένοι με μορφές, είναι γραμμένοι με χρώματα, έχουν ένα “νόημα”… Σε αυτή την πόλη φυλάσσεται αυτό που έχει γίνει και αυτό που υπάρχει για να γίνει… Αλλά στα εσωτερικά σου μάτια είναι θαμπό το διαφανές. Ναι, οι τοίχοι είναι για σένα αδιαπέραστοι!
Πάρε τη Δύναμη της χαμένης πόλης. Γύρνα στον κόσμο της πυκνής ζωής, με το μέτωπο και τα χέρια σου φωτισμένα.”
Σίλο,
XIV. Ο ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ από το" Το εσωτερικό βλέμμα"
Αν αφήσεις το είναι σου να πάει προς σκοτεινές περιοχές, η αδράνεια του σώματος νικά στη μάχη και κυριαρχεί. Έτσι θα ανατείλουν αισθήσεις και εμφανίσεις πνευμάτων, δυνάμεων και αναμνήσεων. Από εκεί κατεβαίνεις όλο και περισσότερο. Εκεί βρίσκονται το μίσος, το παράδοξο, η κατοχή, η ζήλια, η επιθυμία του να παραμείνεις. Αν κατέβεις ακόμη περισσότερο θα κάνουν έφοδο η απογοήτευση, η μνησικακία, και όλα εκείνα τα όνειρα και οι επιθυμίες που έχουν προκαλέσει καταστροφή και θάνατο στην ανθρωπότητα.
Αν σπρώξεις το είναι σε φωτεινή κατεύθυνση, θα συναντήσεις αντίσταση και κούραση σε κάθε βήμα. Αυτή η κούραση της ανάβασης έχει ενόχους. Η ζωή σου βαραίνει, οι αναμνήσεις σου βαραίνουν, οι προηγούμενες πράξεις σου εμποδίζουν την ανάβαση. Αυτό το σκαρφάλωμα είναι δύσκολο εξαιτίας της δράσης του σώματος που τείνει να κυριαρχήσει.
Στα βήματα της ανάβασης βρίσκονται παράξενες περιοχές με καθαρά χρώματα και άγνωστους ήχους.
Μην αποφεύγεις τον εξαγνισμό που δρα σαν τη φωτιά και που τρομοκρατεί τα φαντάσματα του νου.
Αρνήσου την επίθεση και την αποθάρρυνση.
Αρνήσου την επιθυμία της φυγής προς περιοχές χαμηλές και σκοτεινές.
Αρνήσου την προσκόλληση στις αναμνήσεις.
Παρέμεινε εσωτερικά ελεύθερος, με αδιαφορία προς το όνειρο του τοπίου, με αποφασιστικότητα στην ανάβαση.
Το αγνό φως φωτίζει τις κορφές των ψηλών οροσειρών και τα πολύχρωμα νερά κατεβαίνουν ανάμεσα σε άγνωστες μελωδίες προς πεδιάδες και κρυστάλλινα λιβάδια.
Μη φοβάσαι την πίεση του φωτός που σε απομακρύνει από το κέντρο του κάθε φορά με μεγαλύτερη δύναμη. Ρούφηξε τη σα να ήταν ένα υγρό ή ένας άνεμος γιατί, σίγουρα, μέσα σ’ αυτή βρίσκεται η ζωή.
Όταν στη μεγάλη οροσειρά συναντήσεις τη χαμένη πόλη, πρέπει να ξέρεις την είσοδό της. Αλλά αυτό θα το ξέρεις τη στιγμή που ζωή σου θα έχει αλλάξει. Οι τεράστιοι τοίχοι της είναι γραμμένοι με μορφές, είναι γραμμένοι με χρώματα, έχουν ένα “νόημα”… Σε αυτή την πόλη φυλάσσεται αυτό που έχει γίνει και αυτό που υπάρχει για να γίνει… Αλλά στα εσωτερικά σου μάτια είναι θαμπό το διαφανές. Ναι, οι τοίχοι είναι για σένα αδιαπέραστοι!
Πάρε τη Δύναμη της χαμένης πόλης. Γύρνα στον κόσμο της πυκνής ζωής, με το μέτωπο και τα χέρια σου φωτισμένα.”
Σίλο,
XIV. Ο ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ από το" Το εσωτερικό βλέμμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου