Καλό, κακό... (μια ψευδαίσθηση μέσα στο νου μας) και οι προβολές τους στη συμπαντική ενότητα και ευφυια.

Ο Άνθρωπος στην πορεία της εξέλιξης του, μέσα απ’ την περιορισμένη οπτική των αισθήσεων του, πίστεψε-πρώτα απ’ όλα- ότι είναι ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ απ’ οτιδήποτε παρατηρούσε γύρω του. Έτσι σε πρώτη φάση ερμήνευσε τον εαυτό του ως «κάτι» ξεχωριστό απ ’αυτό που παρατηρεί και όρισε τις έννοιες (ΕΓΩ και το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ). Ταυτίζοντας την παρατηρούμενη μέσω των αισθήσεων ύπαρξη του (σώμα, νου) με αυτό το οποίο πραγματικά πολύ ευρύτερο Είναι ο Άνθρωπος, ως αδιαίρετο μέρος της Ίδιας της Ζωής, άρχισε να ερμηνεύει καταστάσεις του περιβάλλοντος άλλες κακές και άλλες καλές ως προς αυτό που θεώρησε-απ την οπτική του- εαυτό. Το καλό και το κακό αποκτούν νόημα μόνο απομονώνοντας τον Εαυτό μας απ’ την Ολότητα… κάτι το οποίο δεν είναι αληθές. Και δεν σταματήσαμε μόνο εκεί… προβάλαμε τις ερμηνείες μας στην Συμπαντική Ενότητα θεωρώντας ότι το ΘΕΙΟ- με όποιο τρόπο το πιστεύει ο καθένας μας- είναι διαχωρισμένο σε πόλους του φωτός και του σκότους. Αυτή η ψευδαίσθηση μας κάνει να επιλέγουμε να παίζουμε ρόλους π.χ. Πολεμιστής φωτός.

… Μα τόσο «τυφλοί» είμαστε… δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι κάθε φορά που επιλέγουμε να έχουμε το συγκεκριμένο ρόλο, αυτομάτως, για να αποκτήσει νόημα η λέξη Πολεμιστής, θα δημιουργήσω και το αντίθετο του; Απ’ την οπτική της ίδιας της Ζωής υπάρχει ΜΟΝΟ ΡΟΗ, ΑΡΜΟΝΙΑ με όλες της εκφράσεις της. Στην καθημερινότητα μας υπάρχουν καταστάσεις που τις βιώνουμε είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα, ανάλογα με τον τρόπο που ερμηνεύουμε την Ζωή, τον εαυτό μας και τι επιδιώκουμε να είμαστε, να κάνουμε ή να έχουμε. Αν λοιπόν, θέλουμε να βιώσουμε φως στην καθημερινότητα μας πρέπει πρώτα να αποβάλλουμε νοητικά απ’ όλη μας την ύπαρξη τον Πολεμιστή και να τον αντικαταστήσουμε με τον Εκφραστή της Ζωής σε αυτό που ορίζω ως ΜΕΓΑΛΕΙΟ.!♥

Νάστε ευλογημένοι,
Βάσια