Αποχαιρετούμε τον τοξικό νου. Μετουσίωση-Αυτοκάθαρση!

Όσο η καθημερινότητά μου δημιουργείται από την ερμηνεία των φαινομένων, είναι ψευδαίσθηση. Αυτή η Κοσμική στιγμή είναι η στιγμή της μετεξέλιξης του Ανθρώπινου είδους. Ο άνθρωπος άρχισε να σηκώνεται στα δυο του πόδια. Βγαίνει από τη ζωώδη κατάσταση του περιορισμού του των πέντε αισθήσεων. Διευρύνεται η συνειδητότητά του και ανακαλύπτει ότι όλα όσα πίστευε μέχρι σήμερα, ήταν η ερμηνεία του για τη ζωή, ερμηνεία των φαινομένων. Η κβαντική φυσική μας αποδεικνύει όλα όσα έλεγαν οι Φωτισμένοι ανά τους αιώνες. Ο παρατηρητής επηρεάζει τα σωματίδια του παρατηρούμενου με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του και με βάση αυτά βγάζει τα συμπεράσματά του.

Κάθε κατάσταση είναι ουδέτερη. Της δίνει μορφή ο παρατηρητής. Κάθε εικόνα που περνάει, κάθε στιγμή, είναι ουδέτερη. Το πνεύμα και η ύλη είναι ένα χωρίς δεύτερο. Μια διαρκής ροή, μια διαρκής κίνηση. Στατική οντότητα δεν υπάρχει για να τη μελετήσουμε και πόσο μάλλον να την ονομάσουμε και να την καθιερώσουμε. Η στιγμή δεν έχει ερμηνεία. Ό,τι ερμηνεύω είναι πριν. Η ζωή είναι ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων. Καμιά συμπεριφορά δεν υπάρχει στο τώρα. Κανένα γεγονός. Στη στιγμή δεν τρέχει ο νους, είναι σταματημένος. Γαλήνιος. Ζω τη στιγμή. Είμαι παρών στη σπορά εδώ και τώρα κι έχω το αποτέλεσμα που θέλω.

Η ιερή μας ουσία είναι η πραγματικότητά μας κι αυτή μας ενώνει. Αρχίζω σήμερα να εν-θυμούμαι ποιος είμαι. Αρχίζω να φέρομαι και να ζω σαν θεία ουσία. Στο εδώ και τώρα, στη πραγματική ζωή. Σ’ αυτή τη βαθμίδα εξέλιξης περνάει σήμερα το ανθρώπινο είδος.

Ανυψώνομαι, είμαι φως και ενώνομαι. Εμπεριέχομαι στο συμπαντικό γίγνεσθαι αλλά δεν είμαι το «εγώ» μου, η μορφή, το περιτύλιγμα. Είμαι το Όλον. Όσο ανυψώνομαι η καθημερινότητά μου, τα δεινά, οι ρήξεις, οι αντιπαραθέσεις, οι συμπεριφορές, γίνονται κόκκος άμμου. Η επίγνωσή μου μου δίνει την πληροφορία ότι είμαι φως, άνεμος, αέρας, νερό, και η λειτουργία μου είναι να ρέω παντού. Ο ήλιος δεν επιλέγει ποιους θα φωτίσει, φωτίζει χωρίς διάκριση. Δεν υπάρχει το αντίθετο του καλού, το αντίθετο του φωτός. Ο διαχωρισμός παραπέμπει σε αντιθέσεις. Στην πόλωση και τη διττότητα.
Σήμερα ο άνθρωπος δημιουργεί την καθημερινότητά του. Γίνεται υπεύθυνος και ακέραιος. Αντιμετωπίζει τα γεγονότα με φως, με αθωότητα και αγνότητα. Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για την ανθρωπότητα που έχουμε δημιουργήσει και δε μας αρέσει. Το γεγονός δεν παράγει συναίσθημα. Η ερμηνεία που θα δώσω εγώ κάνει τη διαφορά. Εκεί που εστιάζω γίνεται αληθινό για μένα. Αν δω τον συνάνθρωπο σαν ιερή ύπαρξη, σαν «ενεργειακή ροή» δε θα συγκρουστώ. Όσο τον βλέπω «απέναντι» υπάρχει σύγκρουση. Δεν υπάρχει ο άλλος κι εγώ, υπάρχει Εμείς. Η απόλυτη ενότητα. Το κοινωνικό ον ζει με τον διαχωρισμό και βιώνει σύγκρουση και οδύνη.

Τα γεγονότα, οι συμπεριφορές, οι καταστάσεις δε δημιουργούν συναισθήματα, τα δημιουργώ «εγώ», δηλαδή ο κοινωνικός άνθρωπος. Τα αισθήματα είναι απλά και φωτεινά. Τα συναισθήματα είναι πολύπλοκα και σκοτεινά. Οι παρατυπίες γίνονται από ανθρώπους. Όσο εστιάζω στις παρατυπίες, τις πολλαπλασιάζω και η ανθρωπότητα θα βιώνει συνεχώς παρατυπίες. Ο χθεσινός άνθρωπος, ο τοξικός νους, ερμηνεύει το γεγονός, αντιδρά με ταραχή, με σύγκρουση, και το δηλητήριο που πήρε μέσα του δίνει το σύμπτωμα και την ασθένεια. Ο καινούριος άνθρωπος ευλογεί το γεγονός, στέλνει φως, το μετουσιώνει (αυτό που είδε, αυτό που άκουσε) κι έτσι δεν περνάει μέσα του η ενόχληση. Θα εισπράξει ευλογία, θα πει «ας είναι ευλογημένος, ας είναι η αλήθεια η δική του κι ας βιώσει ό,τι είναι να βιώσει. Το Σύμπαν θα μου στείλει άλλες ευκαιρίες». Και νιώθει μέσα του γλυκύτητα και γαλήνη. Αν δεν το μετουσιώσει σε ευλογία θα το περάσει σε όλο το σύμπαν. Ναι! Είμαστε σύμπαν, μέρος του σύμπαντος ο καθένας μας κι έχουμε τη δύναμη του σύμπαντος.

Όσο πιστεύουμε ότι συμβαίνουν αρνητικά πράγματα θα τα δημιουργούμε και θα τα βλέπουμε. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα επαληθεύουμε και τα σωματοποιούμε σαν θυμό, φόβο ή πόνο. Την ασθένεια θα μου τη στείλει το «εγώ» μου κι όχι το σύμπαν. Με τα πιστεύω μου δημιουργώ καινούρια συλλογική συνείδηση κι αυτή υλοποιείται. Υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται για το καλύτερο. Πώς μπορεί η καθημερινότητά μου να είναι χαρούμενη; Αγκαλιάζω κάθε άνθρωπο γιατί είναι πλευρά του εαυτού μου. Ο άνθρωπος έχει πολλές πλευρές. Κάποια πλευρά μου εξελίσσεται σε άλλο χρόνο. Σε άλλη βαθμίδα εξέλιξης. Τον αγκαλιάζω για να αναπτυχθώ κι εγώ. Όταν οι άνθρωποι λειτουργούν έτσι που δεν μ’ αρέσει είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν έχει εξελιχθεί. Έχω να το εξελίξω. Όλοι είμαι εγώ κι αυτός που «ανεβαίνει» κι αυτός που δεν «ανεβαίνει». Δεν υπάρχει ο διαχωρισμός του εγώ και του εσύ.
Η ουσία είναι ψηλά, η μορφή δεν ανεβαίνει. Σέβομαι τη κοινωνία, αλλά δεν ταυτίζομαι μαζί της. 

Σήμερα καθαρίζω και αποχαιρετώ τον τοξικό νου!!

Με πολλή αγάπη και μεγάλη αγκαλιά!!!
Είμαστε ευλογημένοι!!! Ευγνωμοσύνη!!!♥

Βάσια